دیگه یواش یواش باید آماده شم
وسایلم رو جمع کنم و برای یه سفر تقریبا طولانی خودمو مهیا کنم
امشب که حرکت کنم فردا صبح ساعت ۸ باید سر کلاس باشم.
امیدوارم به موقع برسم چون اصلا حوصله غرولند های استادمو ندارم
آخه امروز باید سر کلاس می بودم اما حالا تو خونه نشستم
خوشحالم
که شعر یکی از دوستان خوبم رو در این یادداشت میگذارم و این وبلاگ سرد و تاریک رو مزیین می کنم.


یک روز قصه عشق مرا میخوانی
گرچه میدانم که
تو راز دل من میدانی
خواهد آمد آن روز
که من آرام آرام
در دل سنگی تو خانه کنم
تا بمانم با تو
تا تو با من باشی
خواهد  آمد آن روز
که تو یارم باشی
مثل یک آینه
رو در رویم
خیره در عمق نگاهم باشی
خواهد آمد آن دم
که بگویی با من
راز با هم بودن
شعر با هم ماندن
و بخوانی از عشق
شعر پر وسوسه و شورانگیز
تا در اوج پاییز
تو بهارم باشی
و من خسته به دور از تردید
مست افسانه زیبای تو خواهم گردید
دل به تو خواهم داد
تا تو یارم باشی
تا تو یارم باشی...