حرف اول زندگی آدما رو هدفهاشون می زنه.تا ببینیم از زندگی چی میخوایم و زندگی رو واسه چی میخوایم.یکی زندگی رو میخواد واسه علم و اون یکی عشق و...
مهم دید آدماست. هر چقدر دید وسیع تر باشه مطمئنا هدف ها بزرگترن اگرچه گاهی اوقات اشتباهات هم بزرگتر میشن ولی شیرینی موفقیت رو با هیچ چیز دیگه ای نمیشه عوض کرد.
اونی که میخواد بره دنبال علم مطمئنا میدونه چقدر سختی باید بکشه.
اونی که اسمش رو گذاشتن عاشق هیچوقت به دیده شهوت طرفشو نگاه نمیکنه چون اون عشق براش مقدسه.پس همه چیزش میشه اون عشق پاک و خالص.

و اما اینجا زندگی واقعا طاقت فرساست و این پدر هدف من راستی راستی داره در میاد.
گاهی وقتا آدما احساس میکنن همه چیزشان شده تکرار و تکرار
مثل من و امثال من که شب و روزشون اینجا تکراری شده.
آخه چقدر فیلم بازی کردن
چقدر ماسک خنده و شادی به صورت زدن در حالی که...
به قول دوست خوبم مجتبی که وقتی دیشب(ساعت ۲:۰۰)!!! رفتم اتاقشون و وقتی شعر تازشو دیدم این بیت به خیلی دلم نشست :
             
                باز هم کلاس و درس و دانشگاه                        باز باید بخندم اجباری

توی این دوره زمونه اکثر آدما به فکر خودشون هستن و می خوان برای پیشرفت پا به روی شونه
دیگری بگذارن.خدا آخر و عاقبت ما رو بخیر کنه.
درضمن
مشکل من و آموزش دانشگاه داره بیخ پیدا میکنه.اگه توی این هفته نتونستم یه بار هم مطلبی
بنویسم بخاطر این مشکلاتی هست که برام درست کردن.
نمی دونم
نمی دونم
ولی اگه ببینی دارن حقتو پایمال میکنن میشینی تماشا میکنی؟
تنها می دونم که روزهای سختی در انتظارمه.فقط ازتون میخوام برام دعا کنین.
                                                                                خدانگهدار